'Ik heb geleerd dat het deze weg was die ik moest bewandelen om dankbaar te kunnen zijn voor de prachtige kinderen die ik heb, allen met hun eigenheid en hun talent. Het is een parcours dat niet altijd vlekkeloos is, maar wel de moeite waard om te bewandelen… '
Ik ben Sarah ( 37j ), mama van 2 kinderen en 2 pluskinderen, allemaal jongens 😉
Zelf heb ik reeds een heel parcours doorlopen en heb ik steeds de liefde gevonden in het begeleiden van mensen. Mijn fundament heb ik gelegd in de verpleegkunde, waarbij zorg dragen voor anderen op eender welke wijze voor mij centraal stond. Toen al werd ik aangetrokken tot het begeleiden van studenten op de werkvloer en kon ik mezelf ook stagementor van de afdeling noemen. Later studeerde ik verder en behaalde ik een diploma als leerkracht.
Mijn beide kinderen kenden een moeilijke start op deze wereld. In beide situaties keek ik het ‘bijna-verlies’ recht in de ogen. De angst en verdriet - gevoelens die ik dan leerde kennen als jonge mama lieten blijvende littekens achter. Toch gaf het me ook kracht om door te zetten, net zoals mijn kinderen dat deden om bij mij in het leven te kunnen blijven.
Het werk als verpleegkundige kon ik op dat moment niet meer combineren met de zorg voor de kinderen waardoor ik de overstap deed naar het onderwijs. Ik werkte er jarenlang met jongeren/ pubers, maar ook nog verder als stagebegeleidster in kinderdagverblijven en woonzorgcentra. Ik bleef in contact met diverse leeftijdsgroepen, in verschillende situaties en in verschillende contexten. De nood om mensen te begeleiden gaf mij veel voldoening. De eigenheid die ik had om met jongeren te kunnen werken en hen ook te kunnen begrijpen in hun moeilijke leeftijdsfase gaf me een warm gevoel waardoor ik de job met veel inzet kon blijven uitvoeren. Toch bleef het me steeds boeien om de ruimere context waaruit deze jongeren kwamen te begrijpen, maar voelde ik ook de nood om dit meer mee te ondersteunen. Deze jongeren hadden soms ontwikkelingsproblemen als ASS, ADD, ADHD … en misten vaak de juiste begeleiding waardoor ze binnen hun omgeving vaak geconfronteerd werden met hun stoornis. Dit had als gevolg dat hun talent gewoonweg niet tot uiting kwam en dat het zelfvertrouwen verminderde… Daar moest ik ooit mijn steentje in kunnen bijdragen…
In 2018 keek ik de 3de verliessituatie recht in de ogen. Mijn echtgenoot kwam om het leven in een verkeersongeval… Ik bleef achter met 2 kleine kinderen ( toen 3 en 7 jaar ). Het was onmogelijk te aanvaarden dat deze spiegel zich weer kwam aanbieden. Waarom? Ik kreeg er nooit een antwoord op…
Vanuit mijn verhaal wil ik kinderen en het gezin waarin ze groot worden helpen. Ik heb kracht gehaald uit mijn situatie en uit mijn levenslessen. Hierdoor kon ik openstaan voor een prachtige nieuwe liefde en sloot ik ook mijn 2 pluskinderen in mijn hart.
De ervaring vertelt mij dat het belangrijk is om naar je kind te luisteren, hoe moeilijk je eigen situatie of emotie ook is. Samen met je kind, kan je de wereld aan. Kinderen hebben zoveel kracht! Het verleden vertelt mij dat het gedrag dat een kind stelt, een spiegel is van emotie en gevoel.